Miasto oklejone jest plakatami z wizerunkiem kandydatów na prezydenta. Po ulicach jeżdżą mobile. W telewizji non- stop pokazywane są twarze kolejnych kandydatów. Ludzie poddają się nastrojowi politycznej gry. W telewizyjnym studiu wyborczym przygotowywana jest prezentacja kandydatów na prezydenta. Jeden z nich, Jan Rydel, na "dzień dobry" popada w konflikt z telewizyjnymi realizatorami - nie podoba mu się krzesło, na którym ma usiąść. Kiedy wreszcie dostaje zwykłe krzesło siada do kamer tyłem i w ten sposób rozmawia z widzami. Na zalecenie Państwowej Komisji Wyborczej Rydel musi udać się na rozmowę z psychiatrą. Rozmowa ma bardzo przyjacielski charakter: najpierw lekarz dostaje czek wystawiony na odpowiednią kwotę, potem już tylko odpowiednio interpretuje odpowiedzi Rydla. Przykład? - proszę bardzo! Psychiatra pyta się kandydata: "Czy słyszy Pan jakieś głosy?" Odpowiedź: Słyszę czasami coś takiego: Janku, nie bądź świnią". Interpretacja Psychiatry: "wrażliwy na sprawy społeczne". Po kolejnych prezentacjach w studio wyborczym dochodzi wreszcie do konferencji prasowej z kandydatem. Rydel jawnie kpi sobie z tego całego "przedsięwzięcia": bez skrępowania pije alkohol i drwi zarówno z kontrkandydatów, jak i z dziennikarzy. Wkrótce Rydel dowiaduje się od zaprzyjaźnionego lekarza, że stan jego zdrowia jest coraz gorszy. Zostało mu mało czasu. Szofer Ignacy wiezie go zza miasto. Podczas spaceru - dosłownie w jednej chwili - Rydlowi siwieją włosy...
W specjalnym oświadczeniu Rydel wycofuje się z kampanii prezydenckiej, tłumacząc, że jest rozczarowanych nauka, kulturą, etc. Postanawia jednak rozdać mieszkania, wybudowane specjalnie na potrzeby kampanii prezydenckiej. Natychmiast tworzy się komitet kolejkowy. Rydel musi jednak ustalić kryterium, według którego będzie "oddawał, co ukradzione". Okazuje się, że nie jest to takie proste, bo "czy przyjąć jednolite kryterium, czy różne na różne dni?"
W końcu gosposia Jasnorzewska ogłasza, że Kandydat da mieszkania tym, którzy potrafią właściwie uzasadnić potrzebę ich posiadania. Rozpoczynają się przesłuchania. W kolejce, z numerem 199 zapisany jest bezrobotny plastyk, Józef Horoszko, który wraz z żoną i innym artystą, Szagalem zostają wyrzuceni z domu.
Rydel jest rozczarowany opowieściami - a właściwie ich brakiem. Ludzie nie mają nic ciekawego do powiedzenia! Horoszko ma jednak szansę - opuścił nudną inwokację! Z czasem Horoszko zdobywa sympatię Rydla, który czyni go swoim asystentem. Czując, że zbliża się koniec Rydel zapisuje wszystko Józefowi i jego żonie. Horoszko dziedziczy jednak nie tylko majątek Rydla... (Na podstawie materiałów dystrybutora)
Produkcja: 2000
Premiera: 24 listopad 2000
Reżyseria:
Muzyka:
Obsada:
Jan Rydel, kandydat na prezydenta
Józef Horoszko, asystent Rydla
Jasnorzewska, gospodyni Rydla
Ignacy, lokaj Rydla
Katarzyna, żona Józefa
malarz Szagal, przyjaciel Horoszków
Wysocki, szef komitetu
Jakubek, mieszkaniec ziemianki w lesie
Sieńko
psychiatra (w napisach pod pseudonimem "Liroy")
występuje w roli samego siebie
występuje w roli samego siebie
występuje w roli samego siebie
występuje w roli samego siebie
redaktor prowadzący studio wyborcze
realizator tv
Kopaliński
lekarz, przyjaciel Rydla
Zbigniew Potocki, kandydat na prezydenta
kandydat
Szymon Wiśniowiecki, kandydat na prezydenta
Jan Poprawa, kandydat na prezydenta
pani Plater
narzeczona
dziewczyna starająca się o dom
człowiek z zegarem
pan Grabski
pani Grabska
bezdomny
mężczyzna
narzeczony
dziennikarka
sprawozdawca radiowy
bezdomny na dworcu
laborantka
dziennikarz tv
reporterka radiowa
kobieta z krzyżem
dziewczyna sprawozdawcy
ksiądz na pogrzebie Rydla
właścicielka mieszkania Horoszków
lekarz pogotowia
policjant na dworcu
młoda wielbicielka Rydla; nie występuje w napisach
i inni.
Notatki:
Powstaniu tego filmu towarzyszyła atmosfera sensacji. Jego twórca, Henryk Dederko, autor osławionego, ale - z powodu sądowego zakazu - nierozpowszechnianego filmu dokumentalnego o korporacji Amway, postanowił nakręcić film fabularny o kandydacie na prezydenta, a jego premiera miała się odbyć tuż przed prawdziwymi wyborami prezydenckimi. Ewentualny kolejny proces już Dederki nie przerażał. "Bajland" to zjadliwy pamflet na świat polityki i polityków, ale również na tych, dzięki którym nawet "inteligentne inaczej" miernoty ub cwani aferzyści mogą robić kariery - na wyborców, czyli nas wszystkich. Jednocześnie demaskuje mechanizmy, które rządzą w owym świecie.
IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)
01.160412
(POL) polski,
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz